• Schmitt nigdy mnie nie zawiódł i tak było również tym razem. Niezwykła opowieść o tym do czego są ludzie zdolni w kochaniu. A także o tym jak jedna źle zinterpretowana na dodatek mało konkretna wiadomość może zmienić życie zwykłego człowieka.
  • Bohaterowie powieści otrzymują anonimowy list miłosny. Każdy z nich interpretuje tę wiadomość zgodnie z własnymi pragnieniami. Autor pokazuje różnorodne rodzaje związków od heteroseksualnych po homoseksualne, a także "związki mieszane". W tej książce miłość nie ma swojego powszechnie rozumianego znaczenia jest ona raczej mylona z namiętnością a nawet dewiacją. Bohaterowie nie budzą mojej sympatii, co najwyżej współczucie. • Dla mnie jedynym atutem książki jest jej zaskakujące zakończenie.
  • Tajemnicze wiadomości w żółtych kopertach wywracają do góry nogami spokojne życie mieszkańców placu Arezzo. Anonimowe wyznania miłosne zaskakują, prowokują, dają nadzieję. Za ich sprawą opadają maski? • Miłośnicy talentu Erica Schmitta nie rozczarują się. Polecamy :)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo