Dziś napiszemy o czymś nietypowym. Mianowicie: o tomiku poezji. Tymon Feusette to opolski poeta; student, który nie odnajdywał się w otaczającym go świecie, a jedyną bramą, przez którą mógł oglądać rzeczywistość z zastosowaniem własnego filtra, była jego poezja, którą tworzył na marginesach zeszytów lub walających się po jego biurku luźnych kartkach. Dla Tymona, niestety, życie szybko stało się na tyle skomplikowane i niep­rzej­awia­jące­ nadziei na przyszłość, że postanowił je zakończyć. Zostały jednak wiersze, które wydano w pośmiertnym tomiku poetyckim zatytułowanym „spadam stąd” i jest to dzieło przejmujące. Szczerość i bezpośredniość poezji Feusette’a ujmują, a jednocześnie skłaniają do refleksji i wzmagają poczucie niepokoju. Autor opowiada bowiem o zjawiskach i sytuacjach tak codziennych i – wydawałoby się – nie mających w sobie nic wyjątkowego, że prawdopodobnie nie przyszłoby nawet nam na myśl, by się nad nimi pochylać. Tymon udowadnia tym jednak, że był prawdziwie nietuzinkową osobistością i życie nie było dla niego koszmarem tylko labiryntem, z którego nie udało mu się znaleźć wyjścia. A „spadam stąd” jest jednym wielkim strumieniem świadomości, który wypływał z jego duszy podczas tego wewnętrznego zagubienia.