• Kilka lat temu szukałam lektury, która pozwoli mi na chwilę zapomnienia i przeniesie mnie w inne, bardzo odległe czasy. Poszukiwałam książki dawno wydanej i przechadzając się wśród regałów skierowałam swój wzrok na tzw. cegłę. Była to książka Kufer Kasyldy, czyli wspomnienia z lat dziewczęcych. Te 606 stron połknęłam w 3 dni. Czytając przeniosłam się do XVIII i XIX wieku, do różnych środowisk – arystokracji, ziemiaństwa, inteligencji i chłopstwa. Kufer Kasyldy to zbiór fragmentów autentycznych pamiętników dorastających panienek, mężatek, a także prekursorek feminizmu. Wyboru dokonały Danuta Stępniewska, zasłużona bibliotekarka, i Barbara Walczyna, wstęp i noty biograficzne napisała prof. Maria Dernałowicz, pisarka, wybitna historyczka literatury. Tytułowy kufer Kasyldy pojawia się we wspomnieniach Heleny Duninówny (1888–1971, znanej niegdyś autorki powieści dla młodzieży). Był własnością jej mamy, ale wcześniej należał do Kasyldy Kulikowskiej, nauczycielki i działaczki niep­odle­głoś­ciow­ej. • Kufer Kasyldy to cichy szum koronkowych sukien, szelest starego albumu z pożółkłymi fotografiami, westchnienia i urocze porywy serca, zachwyt i smutek, drobne rozterki i radości. Posłuszeństwo rodzicom, patriotyzm, zaręczyny z mężczyznami, których nigdy wcześniej nie widziały, szycie wyprawy, zamążpójście, tak samo dotyczyły panien z wyższych sfer czy ziemiaństwa. Swoją złotą nić wspomnień jako pierwsza zaczyna snuć śliczna, 13-letnia księżniczka Zofia Czartoryska, późniejsza Zamoyska. Kolejny pamiętnik pisze już dostojna, bo 60-letnia matrona – Henrietta z Działyńskich Błędowska. Wymienić też warto autorkę powieści, Klementynę z Tańskich Hoffmanową, pisarkę Marię Dąbrowską, malarkę Pię Górską, powi­eści­opis­arkę­ Narcyzę Żmichowską. Wieko kufra zamykają wspomnienia Marii Skłodowskiej-Curie. Książka ukazała się dwa razy, w 1974 i w 1983 roku w Naszej Księgarni. • Dziełem duetu Stępniewska i Walczyna jest także antologia Godziny dzieciństwa, ukazująca motyw dziecka na przestrzeni stu lat. Dla dziewczynek, panien i dam lektura wskazana i polecana! • Joanna Muniak • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo