• Niestety muszę stwierdzić jak większość czytelniczek, że książka pachnie naiwnością- naiwną miłością. Jest w niej coś niewiarygodnego, że tak piękna miłość musi mieć takie zakończenie. Czytałam tą książkę i zastanawiałam się czy aby na pewno jest to książka na faktach autentycznych i muszę przyznać, że nie doszłam do tej pory do żadnego wniosku. Życie piszę różne dziwne, niespotykane “scenariusze" nam, ale czy aż takie ? Muszę jednak przyznać, że książka mimo wszystko mi się podobała i pokazała inny świat, ale nie aż tak bym sięgnęła na półkę by ponownie ją przeczytać. •
  • "Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie jest bezwstydna, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z nies­praw­iedl­iwoś­ci, lecz współweseli się z prawdą." Można by rzec, że gdyby tak było wielu z nas żyłoby w raju. Niestety różnice kulturowe często wygrywają z wielkim uczuciem i właśnie o tym opowiada ta książka.
  • Książka trochę o miłości ale też o różnicach kulturowych jakich doznaje Europejka w krajach arabskich.
  • Historia jak mnóstwo innych o jakich czytamy w gazetach. Temat dość popularny - miłości europejki do araba. Polecono mi tę książkę i podobała mi się. Pokazuje dużo więcej niż wysmarowane artykuły w prasie kobiecej, a także kilka punktów widzenia na tego skomplikowane kulturowo związki. Sporo emocji, przygody, marzeń i rozczarowań. Jak dla mnie za krótka.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo