• Rewelacyjna książka! • Pełna sarkazmu, humoru, czasem nawet drobnej wulgarności, ale pokazuje Irlandię okiem "przeciętnego Polaka" mieszkającego na Wyspie od 14 lat. • Dla mnie - jako pilota turystycznego i przewodnika po Irlandii - świetny materiał z ogromną ilością ciekawostek do przekazania turystom (których bardziej interesuje wysokość przeciętnego wynagrodzenia niż zawiłości historyczne). Świetny materiał też dla tych, co chcą oderwać się od cukierkowych przewodników i filmików o kraju. • Z wieloma z opisanymi w książce aspektami zgadzam się w 100%, bo sam będąc w Irlandii ze 20 razy doświadczyłem identycznych lub bardzo podobnych przygód i mam z Autorem takie samo zdanie (jak choćby np. dwa krany, jedzenie, współczesne osiedla, transport, znaki drogowe, przechodzenie na czerwonym, Garda, itp.). • Zdecydowanie książka natomiast nie jest dla tych, co pierwszy raz jadą na Wyspę, bo nie znając realiów życia mogą przyjąć wszystko dosłownie i zniechęcić się do wyjazdu. Myślę, że lepiej jest pojechać, przeczytać książkę, a potem wyjechać jeszcze raz i zweryfikować to co zostało w niej napisane z własnymi odczuciami i doświadczeniami. • Szczerze polecam!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo