• Są książki, których głównym zadaniem jest nas uczyć. Są takie, które mają poruszyć serca i wzbogacić dusze. Są też te, których głównym zadaniem jest nas bawić 😉 • Do tych ostatnich zaliczę właśnie tę książkę. • Całość składa się ze zbioru anegdot, z życia matki czwórki dzieci, emigrantki, właścicielki dwóch kotów i dużego dystansu do siebie, i otoczenia 🙂 • Krótkie rozdziały, pisane zabawnym, niekiedy siarczystym językiem sprawiają, że czyta się ją bardzo szybko 🙂 I gwarantuję Wam, że rozbawi Was z całą pewnością 😀 • Odprężająca, zabawna lektura, przy której niejednokrotnie zaśmiała się w głos. Ponadto sądzę, że niektóre cechy Nietypowej Matki Polski każda z nas odnajdzie w sobie. Bo która nie stoczyła walki ze śmiercionośną ćmą atakującą nasze domowe ognisko po zmroku. Ile z nas ma w domu niem­etro­seks­ualn­ego partnera, który na dźwięk słowa krem wpada w popłoch. Albo której dziecko nie trenowało niczym Rico z Madagaskaru ślizgu na śniegu tuż po tym, jak kolejny raz zostało poproszone aby się nie zmoczyć 😜 • Te i wiele innych opowieści znajdziecie w tej książce. Będzie świetną lekturą, idealną na odprężenie i poprawę nastroju 😀
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo