• Książkę polecam wszystkim. Bardzo dobrze napisana.
  • Autor operuje faktami i datami, narrację prowadzi spokojnie i rzeczowo - pięknie się to czyta.'gastarbeiterzy' przybywający do Europy po II wojnie światowej dali początek zjawisku, nad którym żaden polityk nie zapanował, którego nie zaplanował, konsekwencji nie 0przewidział - a teraz, po niemieckim "Wilkommen", Europa zapomniała o swojej tożsamości. Polityczna poprawność, która jest już politycznym bełkotem podpieranym pseudonaukowymi wypowiedziami i pseu­dorz­etel­nymi­ sondażami, przyczynia się - jak to ujął autor - właśnie do "przedziwnej śmierci Europy": gdy dzielnice Paryża przypominają obozy dla uchodźców, w Szwecji są strefy "no go", Europa mówi retoryką wstydu i zupełnie nie zauważa, że jakoś nie ma wiel­okul­turo­wego­ Bliskiego Wschodu czy wielokulturowej Azji, gdzie każdy, kto się zjawi u granic i zażąda (nie: poprosi - bo migranci żądają) azylu, to jest witany z otwartymi ramionami...
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo