• Siedmiu bohaterów i siedem historii ludzi o różnych problemach, oczekiwaniach i różnym stosunku do życia. Nieoczekiwanie spotykają się w wirze świątecznych przygotowań a potem przy wigilijnym stole. A w tle zaśnieżony Kraków ze swą monu­ment­alno­ścią­ , przyozdobiony świątecznie. • POLECAM tę ciepłą opowieść o skomplikowanych ludzkich losach, o tęsknocie, nadziei i miłości. • To powieść nostalgiczna o bohaterach, mieszkających w jednej z krakowskich kamienic, których połączy niespodziewanie przed wigilijny dzień. • Autorki wskazują, że czasem wystarczy kilka drobnych gestów, a w życiowym murze , do tej pory nie do pokonania, zrobi się wyrwa niosąca nadzieję. Bo dla człowieka najważniejsze jest poczucie bliskości w codziennym życiu i wiara w lepsze jutro.
  • Nie czytałam wcześniej książek świątecznych, ale w tym roku postanowiłam to zmienić i właśnie na pierwszy ogień poszła ta pozycja. • Na samym początku pomyślałam, że to był zły wybór, liczyłam na ciepłą, wesołą opowieść, a otrzymałam wręcz dołującą i bardzo nostalgiczną historię, a raczej siedem historii, ponieważ mamy tu aż siedmiu głównych bohaterów. Anna, Karolina, Roman, Szymon, Ignacy, Jowita, Małgorzata - każde z nich ma swoje problemy, które poznajemy w osobnych rozdziałach. Całe szczęście trwa to do czasu, ponieważ nadchodzi Wigilia, a jak dobrze wiemy w Wigilię dzieją się cuda i same dobre rzeczy. • Książka okazała się pozycją pełną nadziei, krótkich lekcji dotyczących relacji międzyludzkich i ostatecznie bardzo przyjemną lekturą. • Po raz drugi przekonałam się, że warto sięgać po ten duet pisarki, a także, że autorki potrafią stworzyć bardzo ciekawe, indywidualne i niezmiernie sympatyczne postacie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo