• czyta sie dosc dobrze, chociaz bohaterowie dosc antypatyczni, zwlaszcza 'gosc' jest niesamowicie uciazliwy.
  • jak zwykle bardzo dobra pozycja autorki , umiejętnie poprowadzona fabuła , dużo zwrotów akcji , psyc­holo­gicz­nych­ zagrywek , B.A. Paris wciąż w formie
  • "Przyjaciółka" to rewelacyjna książka pełna tajemnic, sekretów, kłamstw, ze świetnie skonstruowaną intrygą i niep­rzew­idzi­anym­i zwrotami akcji. Autorka bardzo powoli buduje atmosferę nieufności i wzajemnych podejrzeń, prowadząc nas przez historię bohaterów. Tutaj nie można nikomu ufać, ponieważ każdy ma coś za uszami. Dzięki krótkim rozdziałom książkę czyta się błyskawicznie i z wielkim zaciekawieniem, co wydarzy się dalej. A gdy dochodzimy do finału, to jest wielkie zaskoczenie. Takiego obrotu spraw się nie spodziewałam. Ja bardzo lubię książki B.A. Paris i każda mi się podobała🙂 I "Przyjaciółka" też przypadła mi do gustu.🥰 Książka ma swoich zwolenników i przeciwników. A czy Wam przypadnie do gustu, to musicie się sami przekonać.😊 Ja polecam.🥰
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo