• Dziś mam przyjemność recenzować opowiadania Huberta Klimko-Dobrzanieckiego pt. „Dżender domowy i inne historie”. Przyjemnością było także ich czytanie. Choć szczerze przyznam, że momentami czułam się skonsternowana, gdyż bywało bardzo niestosownie, perwersyjnie i wulgarnie. W obrazoburczej formie zostały przedstawione między innymi takie problemy współczesnego świata jak płeć mózgu, równ­oupr­awni­enie­ na poziomie absurdu, czy też niezrozumiała chęć całkowitej zmiany dotychczas funkcjonujących wzorców. Klimko-Dobrzaniecki świadomie wybrał taki kontrowersyjny przekaz, by wstrząsnąć czytelnikami, sprowokować do myślenia. • Zbiór składa się z ośmiu opowiadań. Mnie szczególnie spodobały się „Pączuś Piłat od rana ma dobry hummus” oraz „Dżender domowy”, choć zaznaczam, że pióro Klimko-Dobrzanieckiego jest tak dobre, że nawet gdyby opisał instrukcję obsługi pralki, też byłabym zachwycona. • Na pewno nie jest to lektura dla wszystkich. Nieprzyzwoite, szokujące sceny mogą nie przypaść do gustu osobom wrażliwym czy pruderyjnym. Natomiast polecam ją tym, którzy są otwarci na literaturę niełatwą, nieszablonową i bardzo niegrzeczną. • Kamila Sośnicka
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo