• Seria Czytam sobie jest znana polskim czytelnikom, szczególnie tym młodszym, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z literaturą. Książeczki w niej wydawane podzielone są na trzy poziomy w zależności od umiejętności dzieci. Pierwszy to pojedyncze zdania, drugi to nieco bardziej rozbudowany tekst z elementami dialogu, a trzeci to historie około 2500 słów. Każdy poziomów różni się też objętością zarówno pod względem treści, słownictwa, jak i liczby stron. Jedną z historii z drugiego poziomu jest Thor i Loki Zofii Staneckiej. • Historia opowiada o tym, jak Loki postanowił spłatać psikusa bratu i zabrał włosy jego ukochanej. Przyłapany na żarcie musiał odpowiedzieć za swój czyn. Poprosił krasnoludy, by stworzyły perukę dla kobiety, ale nie były sobą, gdyby nie postanowił trochę narozrabiać… • W tym tomie pojawiają się mitologiczni bogowie i herosi. Współczesne dzieci, głównie dzięki filmom, znają zarówno Thora, jak i Lokiego, wiedzą, że jeden jest silny, drugi przebiegły i złośliwy. Tak też przedstawiono ich w tej książce. Jedyne, co może dziwić, ale chyba tylko starszych czytelników, to fakt, że w książce mówi się o zabraniu jednemu z bohaterów głowy. Wydaje się to dość brutalne. • Drugi poziom to tekst składający się z większej liczby słów. Zdania są dłuższe i bardziej złożone, mają też elementy dialogu. Opowieść nadal nie jest jednak za długa, można ją przeczytać bardzo szybko. Na stronach są też specjalnie wyróżnione wyrazy pomagające w ćwiczeniu sylabizowania. • Zaletą książek z tej serii jest wydanie. Ten tom zilustrowała Magda Kozieł-Nowak. Jej obrazki są kolorowe, dynamiczne, ale czasem w tle widać barwne plamy, które zastępują szczegółowe rysunki drugiego planu. Pozycja ma też wklejkę z naklejkami, które związane są z przedstawioną w tomie historią. • Seria Czytam sobie jest jedną z moich ulubionych serii dla dzieci. Uważam, że historie w niej wydawane są ciekawe, mają piękne ilustracje i uczą czegoś nowego. Różnorodność tematyki pozwala na poznanie nowych dziedzin, osób lub po prostu dobrą zabawę. Jeśli wasze dzieci uczą się czytania, koniecznie dajcie im tę serię.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo