• Jest to biografia Janusza Gajosa przez pryzmat jego ról aktorskich i bardziej jego historia zawodowa niż historia życia. To nie dziwi bo aktor nie mówi wiele o sobie publicznie i tutaj nie zrobił wyjątku. I bardzo dobrze. Męczące jednak jest czytanie kolejnych dosłownie cytowanych recenzji spektakli, opisów jego ról i jak je zagrał, a nawet streszczeń fabuły niektórych dramatów. Pewnie autorka chciała przekonać że Gajos to świetny i wszechstronny aktor i chyba postawiła sobie za punkt honoru, że zrobi to na przykładzie wszystkich jego 300 ról. Bardzo męczące. Pomysł na "ugryzienie" biografii(powiedzmy, że książka nią jest) kogoś kto nie chce swojego życia prywatnego prezentować publicznie całkiem dobry, ale za długo, za dużo, zbyt szczegółowo.
    +2 trafna
  • Krytyk teatralna bardziej niż życiorys opisała drogę zawodową aktora,przytaczając tylko fragmenty krótkich wypowiedzi Janusza Gajosa.
  • Książka Roku "Pióro Fredry" 2013. Nagroda przyznawana za wysoki poziom edytorski oraz typograficzno-artystyczny książki.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo