• Wszystkie nasze tajemnice” autorstwa Melissy Wiesner, to książka, która nie tylko snuje historię – ona wkrada się cicho w twoje serce, otula je delikatną melancholią i porusza każdą strunę twojej duszy. Czytasz, a z każdą stroną czujesz, jak wzruszenie buduje się powoli, jakby przesiąkało cię od wewnątrz. I nagle łzy same napływają do oczu, bo czujesz, że jesteś świadkiem czegoś niezwykle kruchego, pięknego i bolesnego zarazem. • Ale ta opowieść to także przypomnienie, jak wielką moc mają tajemnice. Są jak cienie, które rzucają się na każdą chwilę szczęścia, niczym niekończące się echo przeszłości, która nie daje o sobie zapomnieć. • Wszystkie nasze tajemnice” uczą nas, że miłość to nie jest idealna baśń, ale codzienne wybory – wybór, by być przy kimś, nawet wtedy, gdy wszystko wydaje się tracić sens. To historia, która pokazuje, że choć tajemnice mogą ranić, to tylko prawda daje nam prawdziwe wyzwolenie. • I może właśnie to jest największe przesłanie tej książki – że niezależnie od bólu, od porażek i demonów przeszłości, istnieje ktoś, kto spojrzy na nas z całą naszą niedoskonałością i powie: „Jesteś wystarczająca. Jesteś kochana.” • dawno nie przeczytałam tak fantastycznej książki, od tej historii nie można się oderwać. Piękna przyjaźń, która po wielu latach przeradza się w miłość.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo