• Tytuł jest prześmiewczy. Na samym początku autor odpowiada na niby pytanie zadane w tytule: NIE DA SIĘ. Nie da się wytresować kota. Kot może nauczyć się pewnych rzeczy, ale tresura nigdy nie da takich efektów u kota, jakie daje u psów.
  • Dawno się tak nie uśmiałam! • "Niektórzy myślą, że jedyna różnica między brakiem kota a posiadaniem go polega na tym, że coś włochatego leży sobie cichutko w kąciku i nikomu nie zawadza. O ile kot nie jest martwy, to jest to bardzo odległe od prawdy". • Właśnie! Osoba, w której życiu nieobecne są koty, może wziąć książkę Dawida Ratajczaka za przejaskrawioną; ba, pomyśli nawet, że autor wprostu silił się na dowcip, a sprawy, o których pisze, są celowo wyolbrzymione, by rozbawić odbiorcę. • Powiem Wam - nic z tych rzeczy! Ten, kto ma kota, ten WIE. Mieszkam aktualnie z dwoma małymi kotami, a wcześniej przez siedem lat towarzyszył mi inny przedstawiciel tego niesamowitego gatunku zwierząt i zapewniam - każde słowo w tym poradniku to najprawdziwsza prawda! • "Jak wytresować kota" to błyskotliwa, dowcipna - a jednocześnie w sposób naprawdę szczegółowy opisująca blaski i cienie wspó­łegz­ysto­wani­a z kotem - książka, którą mogę polecić każdemu miłośnikowi zwierząt.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo