• "Powtórka z miłości" - sam tytuł mówi o czym właściwie jest ta książka. Jest główna bohaterka Kati i dwóch mężczyzn: mąż Feliks, z którym ostatnio się mija i nowo poznany Mathias, który sprawia, że Kati znów czuje motyle w brzuchu. W wyniku dość dziwnych zdarzeń Kati cofa się w czasie o 5 lat. Wszystko jest dokładnie takie samo jak przed laty. Nie zna jeszcze swojego męża... Jest to okazja do naprawienia wielu rzeczy, jak i wybrania prawdziwej miłości swojego życia. Tylko kto nią tak naprawdę jest? • Typowe "babskie czytadełko", które nawet przyjemnie się czytało. Jest jednak małe "ale" - dla mnie jest to słaba podróbka twórczości Musso. Podobny motyw, do tego cytaty na początku każdego rozdziału - co jest char­akte­ryst­yczn­e właśnie dla tego autora. Tutaj te cytaty miałam wrażenie, że czasem były wkomponowane na siłę, nie wiedziałam co właściwie wnoszą do historii. Cały czas z tyłu miałam powieść Guillaume Musso, gdzie historia była bardzo podobna, a dużo lepiej napisana. • Oceniając jednak powieść Kerstin Gier - ciekawy morał na końcu, pokazujący, że w życiu nie wszystko jest takie proste jakbyśmy chcieli. Można być kowalem swojego szczęścia, dążąc przy tym uparcie i wytrwale do swojego celu, ale nie zawsze się to coś dostaje.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo