• Zazwyczaj oceniam książki nie w oparciu o porównanie z innymi przeczytanymi pozycjami, a o to czy są warte przeczytania jeśli chodzi o dany gatunek oraz target dla którego powstały. Dlatego z czystym sumieniem daję "Historii Kolorów" 10/10. I mimo, że zapewne nie znajdzie się w moich ulubieńcach życia (to nie ten typ książki), to uważam, że ma wszystko czego potrzeba ilustrowanej pozycji informacyjnej - piękne obrazki, ciekawą i zwięzłą treść oraz nieoczywiste ciekawostki. • "Historia Kolorów" to spacer przez wiele odcieni tęczy (i nie tylko) z wyjaśnieniem jak powstała dana barwa, skąd wzięła nazwę oraz gdzie historycznie znalazła swoje miejsce. A wszystko to zwizualizowane przepięknymi rysunkami Marc-Etienne Peintre'a. • UWAGA! Niech was też nie zmyli tematyka - to wcale nie jest książka stricte dziecięca. Bo czy ktoś z Was powie mi dlaczego dawniej chłopcy nosili się na różowo, który barwnik robi się z rozgniecionych chrząszczy oraz jakiego koloru odcieniem jest grynszpan?
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo