• Bardzo mi się podobała ta książka. Skupienie się na szczegółach konieczne by nie pogubić się w prowadzonych wątkach.
  • “Komisarz” to kontynuacja Prokuratora, a więc pojawiają się bohaterowie, których już znamy i zdążyliśmy polubić, jest równie dobra i wciągająca jak pierwsza. Kolejny silny facet, u którego boku przypadkiem ląduje kobieta zagubiona. Ale on jej nie da się zgubić do końca. ​Niezbyt skomplikowany kryminał z nutką erotyzmu. Drugą część cyklu Prokurator, również bardzo przyjemnie się czyta,chociaż język użyty w książce może razić co wrażliwsze duszyczki - jest dość wulgarny i dosadny. Ale cięte riposty, poczucie humoru autorki, bardzo mi się podoba.Z jednej strony chce się czytać szybko, akcja się kreci, wciąga, z drugiej strony żal że zbliżamy się do końca. Super, miło spędzony czas.Warto przeczytać.
  • "Komisarz" jest 2 książką z tej serii. • Tutaj mamy kontynuację pierwszej części ale z innymi bohaterami. Jest seks, jest zabawa, są wulgaryzmy i morderstwo. Jest i "Szary" • Tutaj głównymi bohaterami jest komisarz Radoslaw Wyrwa i córka bogatego biznesmena -Zuzanna . On twardy glina, ona rozpieszczona jedynaczka. • Wyrwa jest fachowcem od działań pod przykrywką, a Zuza jest jego figurantką. • Gdy jej tata zaczyna tracić grunt pod nogami - zaczyna współpracę z Zimnym. Dla Zuzy bańka mydlana w której jest otoczona pryska. Akcja zaczyna się rozkręcać. • W tej książce mamy więcej romansu niż kryminału. Książce charakteru dawał Wyrwa, niestety Zuzy nie polubiłam. • Plus za pociągnięcie wątku Kingi i Łukasza.
  • Czytałam, że w drugim tomie wątek kryminalny miał być lepiej rozwinięty niż w pierwszym. Może i tak było, ale tylko nieznacznie. Dalej to romans ze szczatkową fabułą kryminalną. • Ale dalej się czyta jednym tchem, w jeden wieczór i myśli się o kolejnym tomie. Od kilku lat czytam w 99% procentach kryminały, romansu chyba nie przeczytałam nigdy w całości. A jednak w tym coś jest. • Nie jest to ambitna literatura, nie pozsotawia po sobie za dużo przemyśleń. Ale jest świetna, żeby usiąść po ciężkim dniu i przestać myśleć o codzienności.
  • Kontynuacja "Prokuratora" - nawet wciągająca.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo