• Druga część "Opowieści z Narnii". • Piotr, Zuzanna, Łucja i Edmund są o rok starsi. Siedzą sobie nieco znudzeni na stacji kolejowej i czekają na pociąg. Jadą do swoich szkół z internatem; właśnie ma się rozpocząć jesienny semestr. Aż tu nagle, zupełnie bez uprzedzenia, zostają wciągnięci do świata Narnii. Panują tam całkiem inne porządki, bowiem w Narnii upłynęły setki lat od panowania dzieci, a może nawet tysiące, i nikt już nie pamięta szczęśliwych dawnych czasów, z wyjątkiem nielicznych zwierząt ukrytych w puszczy. Teraz Narnię zaludnia plemię Telmarów, a rządzi Miraz, bezwzględny bratobójca. Prawowitym władcą jest książę Kaspian i to właśnie jemu dzieci przybywają na pomoc, wezwani głosem czarodziejskiego rogu. Pojawia się też Aslan, a stara Narnia budzi się i rusza do walki. • Jest to przepiękna i mądra opowieść o walce dobra ze złem, o honorze, prawdziwej przyjaźni, miłości i poświęceniu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo