• ciekawa pozycja, dobrze napisana. Porusza trudne tematy własnych uczuć i wyborów versus reakcji otoczenia.
  • To słodko - gorzka powieść obyczajowa o niebanalnej rodzinie : on, ona, dwoje dzieci i .... jeszcze ona, matka jednego z dzieci, mieszkająca na piętrze, dla sąsiedzkiego otoczenia, .....sąsiadka podnajmująca mieszkanie. • I ON, dumny tata rodziny, nocujący - sprawiedliwie, co drugi dzień - raz na parterze, gdzie mniej woli, bo żona niezbyt chętna, gdyż wystarczy jej wychowywanie dzieci, nocowanie w ich pokoju i kucharzenie, czyli typowa kura domowa; raz na piętrze, gdzie bardzo woli, bo druga partnerka / a właściwie była pierwszą/ to wolny, seksowny, w całym tego słowa znaczeniu, duch, którego nie udało się namówić na małżeńskie więzy. A wolną noc tygodnia spędza pan domu w swym sanktuarium, dla obcych oficjalnie pralnia domowa , w którym urządził sobie gabinet do pracy /nauczyciel/. • Podział ról doskonały: on i "sąsiadka" pracują na utrzymanie rodziny, żona wychowuje dwójkę jego dzieci i prowadzi dom. • I tak sobie istnieją "mama" Tunia i "mama" Anita i wspólny tata Wojtek. Dla tejże rodziny układ doskonały, aż do dnia, gdy rozpada się z hukiem i w wielkiej niesławie , zakończony tragedią rodzinną. • Co zwycięży - nietolerancja, czy przyjaźń i wzajemne wsparcie kobiet? • Warto przeczytać. Doskonała kompozycja od pierwszych stron. a najważniejsze, że autorka nikogo nie ocenia. Chory układ? Odpowiedź, można znaleźć czytając powieść, gdzie historię życia i przemyśleń bohaterów poznajemy poprzez retrospekcje, porządkujące teraźniejszość. Na pewno czas spędzony z tą książką trzeba zaliczyć do przyjemnych. Czyta się szybko.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo