• Virginia Woolf to angielska pisarka, eseistka i feministka. Jest uważana za jedną z czołowych postaci XX wieku. Virginia cierpiała na "załamanie nerwowe", ale współczesne metody diagnostyczne sprawiły, że autorkę postrzega się jako osobę cierpiącą z powodu choroby afektywnej dwubiegunowej, która miała duży wpływ na jej życie i twórczość. 28 marca 1941 w wieku 59 lat, napełniła kieszenie kamieniami i rzuciła się do rzeki nieopodal domu w Rodmell. • Książkę podzielono na cztery "etapy" twórczości Woolf. Najpierw mamy okazję przeczytać opowiadania, które autorka napisała do roku 1917. Następnie opowiadania z lat 1917-1921, 1922-1925 i 1926-1941. Nie przypadkiem ułożono opowiadania chronologicznie do ich powstania. Dzięki temu manewrowi możemy zobaczyć jak pisarka rozwijała swoje umiejętności. Virginia Woolf w swoich tekstach porusza różne kwestie. Możemy poczytać o polityce, o społeczności, o ludzkiej naturze i naturze samej w sobie. Bardzo często analizowane są uczucia bohaterów i to jak postrzegają świat. W "Nawiedzonym..." znajdziemy również ciekawe opisy przyrody i tego co otacza bohaterów opowiadań. Bywały momenty gdy byłam pod wrażeniem tego jak z małej kropki na ścianie, Virginia jest w stanie napisać opowiadanie, które zawiera ciekawe spostrzeżenia na kilkunastu stronach! Zadziwiające jest to, że wiele z tych historii nie ma puenty. Opowiadania są urywane tak, że czytelnik sam musi dochodzić do tego co autorka konkretnie miała na myśli. Zdarzały się momenty gdzie niektóre z przedstawianych historii były dość łatwe w odbiorze, a nad niektórymi trzeba wysilić swój umysł. • To moja pierwsza styczność z utworami Woolf i na pewno nie ostatnia. Przypadł mi do gustu język autorki i jej niekonwencjonalne postrzeganie świata. "Nawiedzony dom. Opowiadania zebrane" to książka z ciekawymi przesłaniami. Jeżeli lubicie wytężać swoje umysły i miło spędzić czas to zachęcam po wyżej wymienioną pozycję.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo