• Świat wiele stuleci w przyszłości. Ziemia zwrócona stale jedną stroną do słońca. Fauna praktycznie nie istnieje, króluje roślinność. W tej dżungli walczy o przetrwanie grupa zdeewoluowanych ludzi. Różne przypadki powodują, że podróżują po całym świecie i spotykają różne niezwykłe gatunki roślin i ludzi. Książka początkowo ciekawa, jednak duża różnorodność i zmienność świata szybko nuży. Trochę też prze­filo­zofo­wana­ jak na mnie. Jako ciekawy i mało spotykany obecnie w literaturze SF pomysł na "przyszłość" warty przeczytanie
    +2 pouczająca
  • Przyszłość świata pokazywana jest zazwyczaj w kontekście diametralnego rozwoju technologicznego. W tej książce natomiast mamy do czynienia z obrazem ziemi, którą "rządzą" nowe gatunki flory. Człowiek, który również ewoluował (a raczej deewoluował) i przybrał postać "małego zielonego ludzika", musi zmagać się jednak nie tylko z roślinami, ale i z przekształconymi owadami. No i do tego mężczyźni – tabu – niemal czczeni ze względu na swoją rzadkość… • Pomysł jak najbardziej ciekawy i nowatorski, a opisy dość osobliwego środowiska pozwalają zorientować się jak działa świat i o co tak naprawdę w nim chodzi.
    +2 trafna
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo