• Zdecydowanie polecam, wspaniała książka pełna przygód, jak dla mnie najlepsza z całego wiedzmina
  • do Sapkowskiego zawsze chetnie wracam
  • Wspaniała książka od wspaniałego autora, przeczytałbym to jeszcze raz. Przy tej książce nie da się nudzić. :)
  • Chcę podkreślić, że "Czas pogardy" to moim zdaniem najlepszy tom sagi o Wiedźminie, jaki do tej pory przeczytałam. • Już od samego początku pojawiają się moje ulubione postacie, Yennefer i Ciri co tworzy "rodzinny klimat". Lubię kiedy w książce na równi z losami Geralta przeplatają się przygody z udziałem obu pań :) I choć to na pewno zbyt prosty motyw jak na zakończenie, ale miłoby mi było przeczytać w ostatnim tomie, który najwyraźniej jeszcze nie powstał, że są wszyscy razem, szczęśliwi :) • Autor pobudza naszą wyobraźnię w char­akte­ryst­yczn­y dla siebie sposób, używając specyficznego języka. Akcja rozwija się szybko, a to bardzo lubię - człowiek wciąga się od pierwszej strony i ma ochotę czytać nawet bez przerwy na sen, aby dowiedzieć się co było dalej ;). • Szczerze polecam całą Sagę wszystkim którzy lubią literaturę fantastyczną i przygodową, chociaż z drugiej strony, czy jest jeszcze ktoś kto nie słyszał o tej serii? :)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo