• Powinna ją przeczytać każda kobieta. Miejscami trudna, ale dodaje otuchy.
  • Kobiety! W 2021 roku na naszym rynku ukazała się lektura obowiązkowa. Nie żartuję! Jeszcze mi podziękujecie, że namówiłam Was na przeczytanie tej książki. Czym spowodowany jest mój zachwyt? Już wyjaśniam... • Magdalenę Kostyszyn większość zna pod pseudonimem Chujowa Pani Domu. Od dawna wiedziałam, że to wyjątkowa osoba, ale po przeczytaniu jej reportażu "Też tak mam", mogę śmiało powiedzieć, że jest naszym dobrem narodowym. Książka pani Magdy wywołała u mnie emocje, które siedziały sobie po cichutku, głęboko ukryte i prawie zapomniane. • Autorka w swoim dziele przedstawia kobiety nie mające w życiu lekko, łatwo i przyjemnie. A która z nas ma? Przeczytacie o tym jak okropne może być macierzyństwo, o nierównym traktowaniu na rynku pracy, uzależnieniu finansowym, o miesiączce, która odbiera chęć do życia i wielu innych problemach. Historie bohaterek reportażu chwytają za serce. Czytając, wielokrotnie miałam wrażenie, że czytam o sobie i stwierdzenie "też tak mam" towarzyszyło mi przez większość czasu. • Chociaż jestem bardzo wrażliwa, to rzadko wzruszają mnie książki. Jakież było moje zdziwienie, kiedy podczas lektury oczy wielokrotnie robiły mi się mokre. Najbardziej płakałam nad losem tych z nas, którym miesiączka nie pozwala normalnie funkcjonować. Musiałam przerywać czytanie, żeby się uspokoić. Właśnie ta część zatytułowana "Kobiecość" zrobiła na mnie największe wrażenie i przyniosła ogromny smutek. Niewątpliwie jednak cała książka zasługuje na owacje na stojąco. • Pani Magdo, dziękuję! Zrobiła Pani kawał dobrej roboty. •
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo