• Alexandra Chauran jest wróżką w drugim pokoleniu, profesjonalnym medium, wyższą kapłanką w trzecim stopniu wtajemniczenia. Ma na swoim koncie książkę Tablice spirytystyczne ouija. Książkę w Polsce wydało Studio Astropsychologii. • Tablice ouija posiada nadrukowane słowa, litery i cyfry. Ich celem było przyciągnięcie ludzi na seanse spirytystyczne. Obecnie tablice traktowane są jako zabawa. Tablice mają przywoła ducha, który udzieli odpowiedzi na nasze pytania. Najlepiej korzystać z nich podczas pełni. Duchy możemy pytać o to, jak zmarły, kiedy żyły, kim były. Możliwe są też pytania o nas – naszą przyszłość. • Książka jest kompleksowym poradnikiem dotyczącym tablic ouija. Poznajemy ich historię, sposób używania i opinie na jej temat. Autorka nawiązała nawet do religii i popkultury. Opisała także co robić, by być bezpiecznym podczas seansów. Podała szereg pytań, które możemy zadać przywołanemu duchowi. Są one poukładane w kilku kategoriach. • W książce znajdziemy też informacje na temat manipulowania tablicą. Wpływ na nas poprzez tablice mogą mieć bliscy, ale też nieznani nam ludzie. To ważne, by obserwować innych i ufać im. Dla wielu osób korzystanie z tablicy jest zabawą. Nawet jeśli takie jest podejście osób obecnych podczas seansu trzeba wiedzieć, że niektórzy chcą przez to wydarzenie móc na nas wpłynąć. • Ciekawym fragmentem jest przygotowanie seansu. Jest wiele rzeczy, które trzeba brać pod uwagę. Nawet dni tygodnia, pora dnia, czas w roku są ważne, jeśli zależy nam na skorzystaniu z tablicy. • Autorka umieściła w książce rozdział dotyczący historii opartych na faktach. Opowiadają one o ludziach mających styczność z tablicami. Niektóre z nich mrożą krew w żyłach. Są pouczające i wzbogacają lekturę poradnika. • Oprócz tego w książce znajdziemy bibliografię i notkę o autorce. To uzupełnia całość i sprawia, że książka choć niedługa jest pełna informacji, ciekawa i przydatna. Nie jest przepełniona zbytecznymi szczegółami, ale wyczerpuje temat i opisuje go dość przyjemnie. Autorka posługuje się plastycznym, ładnym językiem, który czyta się niemal jak powieść. • Polecam osobom, które wierzą w rzeczy nadprzyrodzone. Jeśli kiedyś zastanawialiście się nad działaniem tablic, tym, jak wygląda seans spirytystyczny, o co zapytać duchy i jak przygotować się do tego wydarzenia, na pewno powinniście sięgnąć po tę pozycję. Poradnik dostarczy wam informacji, o których wcześniej mogliście nie słyszeć. To także dobra książka dla osób, które lubią tego typu ciekawostki.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo