Staram się częściej sięgać po poezję, gdyż w paru słowach oddaje ona to, co niektóre książki. Nie rozumiem ludzi, którzy stronią od liryki. Przecież jest to podróż pomiędzy przeżyciami wewnętrznymi, przekazywanymi (przeważnie) wypowiedziami monologicznymi. • Tomik zadedykowany jest słowami: Tym, którzy kochają poezję i tym, którym blisko, by ją pokochać. • Dzieło zawiera czterdzieści cztery pełnych obrazów, melodii i słów wierszy. Jednym z nich jest Nic nie oddaję. Autorka w prosty sposób stara przekazać się nam, że nie powinno odpłacać się nienawiścią na nienawiść. Jest to jeden z moich ulubionych wierszy, gdyż cechuje go prostota oraz głębokie przesłanie. • Za serce daję serce,za miłość daję miłość,za nienawiść –nic nie oddaję. • Innym wartym uwagi utworem jest Chwila. Mówi on o tym, że nic nie trwa wiecznie, że nasze życie jest jedną wielką niewiadomą. • Nie pamiętam wczoraj,nie wiem jakie będzie jutro,ale wiem,że jestem tutajtylko na chwilę. • Wiersz Rozmalowane usta należy do moich najbardziej ulubionych. Przekaz jest prosty: młodość ma się raz w życiu i powinno się je cenić. Nie można pozwolić, aby przyjemności młodzieńczego życia uciekły nam między palcami. Pamiętajmy, nic nie trwa wiecznie, a szczególnie dzieciństwo. • W zamkniętej prze­strz­eniw­łasn­ych przyjemnościpo cichutku odchodzi. • Autorka pisze o rzeczach trudnych. Nie pozostawia czytelnika smutnego, pozbawiając go poczucia humoru. Myślne miraże kończą się optymistycznym akcentem, podnoszącym na duchu i wyrażającym wiarę w człowieka, dając nadzieję. • Za możliwość przeczytania tomiku dziękuję Elizie Segiet.