• Polecam.
  • "Dobry ojciec" to książka, która porusza wiele ważnych społecznych tematów. Co sprawia, że ktoś jest dobrym rodzicem? Do jakich czynów może nas doprowadzić rozpacz i desperacja? Czy uczucie radości z drobnych rzeczy, które odczuwamy w trakcie żałoby, jest czymś złym? Czy to znaczy, że zapominamy o bliskiej nam osobie, którą utraciliśmy? Czy są właściwe i niewłaściwe sposoby na przeżywanie żałoby? • Powieść Diane Chamberlain jest mądrą historią, która nie tylko słania do refleksji, ale również odpowiada na powyższe pytania. Pokazuje silne więzi jakie łączą rodziców z dzieckiem i nie zawsze dobre decyzje tych starszych. • Jak bym podsumowała "Dobrego ojca"? Jako naprawdę dobrą, wciągającą i jednocześnie nie łatwą lekturę, po którą zdecydowanie warto sięgnąć.
  • Jest to powieść o bardzo skomplikowanym życiu zbyt młodego ojca, który nie pozwolił na odebranie możliwości wychowania własnej córki. A matka? Omal nie przypłaciła życiem rodząc dziecko. Początkowo je odrzuciła. Oszukana przez własnego ojca uwierzyła, że jej dziecku niczego nie brakuje a jego ojciec żyje szczęśliwie z inną kobietą. Prawda jest taka, że pozbawiony środków do życia i dachu nad głową podejmuje się przestępczego udziału transporcie narkotyków. Gdy uświadamia sobie w co został wplątany już nie ma odwrotu. Z opresji ratuje go ukochana, matka jego córki. Wszystko, choć nie dla wszystkich bohaterów kończy się dobrze. Polecam tę książkę.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo