• Prawdziwa. Szczera. Wstrząsająca. • Fabuła: Andrzej G., bogaty prawnik z Krakowa, znika w niewyjaśnionych okolicznościach. Prawnik przez wiele lat przed zaginięciem znęcał się nad swoimi najbliższymi. Miłość konkubiny jednak sprawiała, że wciąż przy nim trwała. Policja wielokrotnie przesłuchuje Weronike K. oraz Joanne G.. Kochanke i córkę zaginionego. Poszukiwania również nie dają żadnych efektów. Po kilku latach krakowskie Archiwum X aresztuje jednak córkę oraz kochankę. Kobiety zostają oskarżone o morderstwo. Maszyna rusza. Przesłuchania, areszt oraz proces. Dlaczego dwie zastraszone i zmanipulowane kobiety dokonały tego czynu? Weronika K. szczerze mówi o przyczynach morderstwa, samym morderstwie, areszcie oraz procesie. Wszystkie wspomnienia zebrał Piotr Litka. • Moja opinia: Książka jest dość brutalna. Nie jest to zdecydowanie pozycja dla osób o słabych nerwach. Niezwykła szczerość Weroniki K. sprawia, że nabrałam do niej szacunku. Morderczyni nie szuka rozgrzeszenia przez czytelnika, chce sama sobie wybaczyć. Dokładnie też mówi co doprowadziło do zbrodni. Celowo nie opisuje tego żebyście też mieli radość z czytania. Lektura tej książki pozwala też zagłębić się w tajniki śledztwa oraz procesu. Najbardziej szokująca w całej historii jest bezradność policji, która nie potrafiła znaleść winnych zaginięcia Andrzeja G.. Oczywistym jest również fakt, że do takiej zbrodni nie powinno dojść, jednak ponieważ doszło, warto dowiedzieć się dlaczego i co o tym wszystkim myśli sama morderczyni. W książce jest dużo uczuć. Napisana jest jasnym i zrozumiałym aczkolwiek ciekawym językiem. • Jest to jedna z tych książek, które czyta się jednym tchem i długo się o nich nie zapomina. • Moja ocena: ****** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca • www.lottaczyta.blox.pl
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo