• Gdy dzieci obejrzą jakąś bajkę, nie chcą za szybko rozstawać się z jej postaciami. Właśnie dla takich ciekawskich powstały książki, które opowiadają dalsze losy lub rozwijają przygody zaprezentowane w animacji. Do tego typu pozycji należy Nowa kolekcja bajek. Auta. • W książce znajdziemy pięć historii. Są wśród nich nowe opowieści, jak i te, które już oglądaliśmy w filmach, ale okrojone o pewne szczegóły i sceny i zaprezentowane w formie opowiadania. Najciekawsze są moim zdaniem te pierwsze, które pozwalają wrócić do świata gadających samochodów, ale nie powielają tego, co już znamy. Pojawiają się tu postacie dobrze znane jak Zygzak, Złomek, Sally, a dalej są też te, które poznaliśmy dopiero w ostatniej części filmu, czyli Sztorm czy Cruz. • Historie są krótkie, niewiele jest też tekstu na kartach. To dobrze, bo nie zniechęci to najmłodszych do sięgnięcia po książkę. Jeśli teksty byłby długie i skomplikowane, nudne i naszpikowane trudnymi wyrazami, dzieci raczej szybko by odłożyły tę pozycję. Tu nie ma tego problemu. Ciągle coś się dzieje, ale nie ma bałaganu, opowieści są niedługie i ciekawe, można się z nich dowiedzieć czegoś nowego na temat znanych bohaterów. • Najwięcej miejsca w książce zajmują ilustracje. Są bardzo ładne i starannie wykonane, nie odstają niczym od tego, co widzieliśmy w filmie. Auta mają ludzie cechy – oczy i usta – ale poza tym są wiernie oddane temu, jak wyglądają naprawdę. W ilustracjach nie brakuje dynamiki. Co ciekawe, nie są one też jednakowe, czyli nie zajmują tej samej wielkości na każdej karcie. Niektóre są mniejsze, oddzielono je w specjalny sposób na przykład błyskawicą albo białą plamą. To wpływa na atrakcyjność pozycji. • Nowa kolekcja bajek to seria Egmontu, która przenosi znane bajki i filmy na karty książki i dostosowuje te opowieści do wieku odbiorców. Uważam, że to świetny pomysł, który na pewno przypadnie do gustu najmłodszym. Polecam szczególnie fanom animacji Disneya.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo