• Książka opowiada o losach Anastazji Szewczenko i Kazimierza Stawskiego. Autorka bardzo ładnie opisała ich losy. Operuje naprawdę bardzo przyjemnym, momentami malarskim językiem. Ku mojej radości narracja trzecioosobowa, ukazana z dwóch perspektyw, dopóki, dopóty bohaterowie nie zaczynają działać razem. Bardzo podoba mi się początek, w którym autorka ukazuje dzieciństwo bohaterów. Jak dla mnie, autorka opisała te losy w bardzo interesujący sposób. Podoba mi się również dynamizm akcji pod sam koniec. Środek przespałam. Zwykle daje wyższe oceny, ale Wiatrowi ze wchodu dam 7 gwiazdek nie dlatego, że mi się ta pozycja spodobała mniej przez sposób pisania autorki. Historia Anastazji i Kazimierza, jest opisana świetnie. Ujęłam gwiazdkę bardziej, przez moje spaczone gusta, albo to, że ostatnio przesiąkłam bardziej brutalnymi i krwawymi historiami fantasy, darkfantasy, horror itd. Dla osoby wrażliwej jest to idealna pozycja. Opowiada o miłości, przyjaźni i o tym, jak poglądy polityczne mogą łączyć lub dzielić ludzi w czasach Bolszewickich. Polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo