• Kolejna część opowiadająca o sympatycznej Strażniczce Mieczy ⚔️, opiekunki białej broni na Zamku Jutrzenki 🏰. Krzysia jest bardzo uczynna i pomocna przez co zjednuje sobie wielu przyjaciół - ułatwia jej to umiejętność rozmawiania ze zwierzętami 🙂 Jednak nie wszyscy są do niej przyjaźnie nastawieni. • W tej części czytamy o serii psot i żartów, których ofiarami padają rycerze przybywający na Zamku Jutrzenki. Ktoś zamienia cukier z solą, przez co zupa, podana na uczcie, okazuje się nie do zjedzenia. Ktoś zamienia w solniczkach 🧂 sól na proszek kichający, przez co wszyscy ryczerze dostają napadu kichania🤧 A wszystko to ma miejsce po dziwnej, nocnej wizycie jeźdźca na koniu 🐎, którego (jak się okazuje) widziała tylko Krzysia i zwierzęta. • Chcecie dowiedzieć się kto okazał się zamkowym figlarzem? Sięgnijcie po tę książkę, a na pewno miło spędzicie czas na lekturze. Pozycja kierowana jest do dzieci w wieku 6-9 lat, ale moim zdaniem 5-ciolatek też będzie zainteresowany przygodami Krzysi 🙂
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo