• Podeszłam sceptycznie do tej książki. Głownie za sprawą napisu z okładki "Dla miłośników Alchemika" - spojrzałam krzywo z myślą, że to nie dla mnie. • Książka okazała się pozytywnym zaskoczeniem, jest w niej kilka oczywistych oczywistości, swoistych banałów, czasami czasowo za dużo słowa czas we wszystkich możliwych kontekstach, zakończenie jakieś takie poplątane to.. tak książka mi się podobała
    +2 trafna
  • Książka ta jest filozoficzną opowieścią o przemijaniu. Autor w doskonały sposób poprzez wykorzystanie historii czasu przedstawił ten trudny temat. Okazuje się, że my jako ludzie jesteśmy zwyczajnie "niewolnikami" czasu. Jako istoty posiadające zdolność racjonalnego myślenia żyjemy pod jego presją. "Zaklinacz czasu" jest zatem powieścią, w której autor stara się przekonać czytelnika do tego, aby z życia brać jak najwięcej i cieszyć się z każdej przeżytej chwili... Czasu nie da się zatrzymać, ani nie da się go oszukać. To właśnie CZAS trzyma nas w swej garści i decyduje o naszym przemijaniu. Należy się z tym pogodzić... serdecznie polecam tą zmuszającą do głębokiej refleksji książkę Mitch'a Albom'a.
  • Bardzo mądra i wciągająca książka. • Skłaniająca do refleksji nad życiem.
  • Piękna i mądra opowieść.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo