• wspaniały sposób pokazania tego, o czym my - kolejne pokolenia - • tak lekko dziś mówimy, nie przywiązując wagi do określeń i szczegółów... ( w końcu to minęło i do tego było tak dawno, kogo to obchodzi....) • a ci nieliczni do dziś żyją zamknięci w kapsule czasu, bowiem te kilka odległych lat dawno temu wpływa na ich postrzeganie życia i PRAWDY do dziś !!! • Po lekturze tej książki zupełnie inaczej spojrzałam na toczące się dziś spory wokół nazewnictwa obozów i tego czy ważne jest "pamiętać" i ZNAĆ PRAWDĘ. • Pilnujmy jej, póki żyją jeszcze ostatni z tych - którzy MOGĄ DAĆ ŚWIADECTWO ...
  • Historii o byłych więźniach obozów jest wiele, bardzo do siebie podobnych. Ten reportaż jest inny, nie znaczy że lepszy czy gorszy - jest inny. Nie jest wstrząsający z powodu drastycznych opisów, jakich wiele w innych takich pozycjach ; jest wstrząsający, bo mówi o ludziach, których już coraz mniej, pokazuje ich życie "po", mówi o pamięci. Przeczytałam tydzień temu, w dalszym ciągu przeżywam...
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo