„Pan Tadeusz” to epopeja narodowa napisana przez Adama Mickiewicza. Czytałem tę książkę jako lekturę i była bardzo trudna do zrozumienia i czytania, bo jest napisana wierszem, ma dużo opisów, jest dużo porównań i archaizmów, ale historia była interesująca. • Akcja dzieje się na Litwie, w Soplicowie, na początku XIX wieku. Głównym bohaterem jest Tadeusz Soplica, który wraca ze szkoły do domu swojego stryja - Sędziego. Tam poznaje różne postacie i wplątuje się w spór między dwoma rodami: Soplicami i Horeszkami. • Jedną z ciekawszych postaci był Jacek Soplica, który występował jako ksiądz Robak. Jego historia była moim zdaniem najciekawsza, bo okazało się, że nie był tylko zwykłym zakonnikiem, ale kimś, kto chciał odkupić swoje winy i walczył za ojczyznę. Ta część była dla mnie najbardziej wzruszająca i dała mi do myślenia. • Podobało mi się to, że w książce bardzo dokładnie opisane są polskie tradycje, na przykład polowanie, grzybobranie czy uczta. Dzięki temu można sobie wyobrazić, jak ludzie kiedyś żyli. Chociaż czasami te opisy były za długie. • Najbardziej podobała mi się scena polowania na niedźwiedzia, gdy ksiądz Robak uratował Tadeusza i Hrabiego. Te momenty były dynamiczne i ciekawe. • Podsumowując, „Pan Tadeusz” nie był moją ulubioną lekturą, ale nie był też aż taki zły. Cieszę się, że ją przeczytałem, bo lepiej rozumiem historię i kulturę dawnych czasów. Najbardziej mi się nie spodobało to, że jest tam naprawdę dużo opisów i słów, których już nikt nie używa, a także porównań i przysłów, które trudno było zrozumieć.