• Jestem zachwycona tą książką. • Dzięki autorce przeniosłam się wraz z główną bohaterką na farmę. Poczułam lato w środku zimy. Historia Wren i Andersa bardzo mnie poruszyła. • Moje serce zostało troszeczkę nadszarpnięte, co nie zdarza się często przy czytaniu. • Myślę, że na długo zapamiętam losy bohaterów. • Co tu dużo pisać, cudowna książka. Jestem pewna, że sięgnę po więcej tytułów od Paige Toon. 🩷
  • Wow! Co to była za historia 🥰 • "Nic nie rani tak jak miłość" to piękna a zarazem smutna, wzruszająca, emocjonująca i dojrzała historia o poświęceniu, poczuciu winy, cierpieniu, walce, wspomnieniach, trudnych relacjach, niełatwych wyborach, przyjaźni, samotności, tęsknocie i miłości. Historia pokazuje, że życie nie zawsze jest piękne i często wiąże się z trudnymi wyborami, ale daje też nadzieję. Świetnie wykreowani bohaterowie, tacy ludzcy i autentyczni i cały ten klimat małomiasteczkowy, farma, sady, pola kukurydzy, świetliki - każdy element nadawał tej opowieści wyjątkowości. Nie mogłam się od niej oderwać i pochłaniałam każdą kolejną stronę. I to zakończenie - miód na moje serce. ❤️ Jestem oczarowana tą powieścią. Polecam z całego serca. 💞
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo