Książka naprawdę przedziwna w swojej formie. Po pierwsze, absolutnie nie jest to pozycja o Eugeniuszu Bodo, a już na pewno nie tylko o nim. To lekki zbiór wybranych informacji i wspomnień o przedwojennych artystach kabaretowo-rewiowych, ich wojennych i powojennych losach, z mnóstwem fotografii i fragmentów artykułów z przedwojennej prasy, co jest z pewnością ogromnym plusem. Czy książka jest zła? Nie do końca, choć z pewnością tytuł myli czytelnika. Jest to z pewnością lektura dla kogoś, kto posiada już podstawy wiedzy o światku artystycznym międzywojnia i chciałby zrelaksować się przy czymś nies­komp­liko­wany­m i przyjemnym. Z pewnością jest tu zbyt mało merytorycznych informacji i ciut za dużo błędów by od tej książki zaczynać poszerzanie wiedzy w tym zakresie, choć wywiady i rozmowy autorki z artystami u kresu ich życia to wyróżniające się perełki, dla których warto do tej książki zajrzeć.