• Kaisa ma 12 lat i mieszka w Tallinnie. Tata Kaisy po śmierci żony wychowuje dziewczynkę samotnie, ale chciałby znaleźć kogoś, z kim mógłby dzielić życie. Kaisa natomiast chciałaby, żeby tata znów był szczęśliwy, dlatego gorąco kibicuje poszukiwaniom. Niezastąpioną pomocą dla bohaterki jest jej przyjaciółka Merit – ekspertka w sprawach miłosnych, zawsze chętnie służąca radą (czasem sensowną, czasem…mniej). Kaisa oraz jej tata sporządzają stosowną listę zalet i rozpoczynają poszukiwania. Przez ich życie przewijają się: miłośniczka survivalu, właścicielka rozkapryszonego chichuahua, seryjna randkowiczka i inne barwne postaci. Wszystkie te perypetie Kaisa komentuje z właściwą sobie dziecięcą szczerością i humorem. Mimo lekkości języka i fabuły pełnej zawirowań, „Żona dla taty” jest też opowieścią wywołującą refleksję. Porusza tematy takie jak budowanie więzi i relacji, czy skomplikowane emocje, jakich może doświadczać dziecko, wpuszczając nowe osoby do kręgu swoich najbliższych. Estońska książka została wpisana na Honorową Listę IBBY 2018 roku.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo