• Marie NDiaye napisała ponad dwadzieścia książek oraz wiele sztuk teatralnych i uznawana jest za jedną z najważniejszych współczesnych francuskich pisarek. • Bohaterką „Zemsta należy do mnie” jest mecenas Susane, dziewczyna pochodząca z robotniczej rodziny, której udało się awansować do wyższej klasy społecznej. Ten awans jednak nie do końca jest jej sukcesem, ponieważ stawiając pracę na pierwszym miejscu, kobieta zatraca jakby samą siebie i nawet nie potrafi zaangażować się w żaden związek. • Pewnego dnia do jej kancelarii trafia klient powierzający jej trudne zadanie – ma bronić jego żony – morderczyni trojga własnych dzieci. Dobra, kochająca i szczęśliwa matka odbiera życie córce i dwóm synom. Rodzi się pytanie, jak zrozumieć tę zbrodnię? Historia jest zagadkowa. • Powieść z jednej strony czyta się jak thriller, z drugiej zaś jak traktat o hierarchii społecznej, męskiej dominacji i psychicznej przemocy wobec kobiet, a jej wyrafinowana struktura rozsadza gatunkowe ramy. Książka nie jest łatwą lekturą, polecamy ją raczej wymagającym czytelnikom, ale warta jest tego, by się nad nią pochylić. • ~EF
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo