• W „Pozdrowieniach z Wielorybiego Przylądka” głównym bohaterem jest emerytowany profesor Wieloryb kochający kolor niebieski. Chyba na emeryturze doskwiera mu zwyczajna nuda… Aby dodać swemu dotychczasowemu życiu nieco więcej smaczku zaczyna wysyłać listy do mieszkańców zza horyzontu. W zasadzie nie wie do kogo pisze, ale liczy na to, że ktoś nawiąże z nim kore­spon­denc­yjny­ dialog. Ku jego zdziwieniu pewnego dnia pojawia się u niego listonosz pelikan z przesyłką. Profesor odczytuje list od niejakiego Wielorysia, którego rodzinne korzenie związane są właśnie z Wielorybim Przylądkiem. Wieloryś wspomina w nim również o swoim dziadku, którego być może niegdyś poznał emerytowany Wieloryb. I tak rozpoczyna się ich wspólna przygoda, która zaowocuje między innymi wielkim powrotem wielorybów oraz zorganizowaniem igrzysk olimpijskich z udziałem uchatek, fok, pingwinów. Nie zabraknie na nich także przyjaciela Żyrafy, któremu niestraszny nawet mroźny, arktyczny klimat. Polecam serdecznie wszystkim najmłodszym tą pełną dobrego humoru, ciepła i przyjaźni opowieść.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo