• Winston Churchill – polityk, mówca, premier, patriota. O tym mężczyźnie można powiedzieć wiele i wiele już powiedziano, jednak nadal jego postać rozpala wyobraźnię twórców filmowych, biografów, historyków. Nie dziwi zatem kolejna pozycja dotycząca Churchilla, tym razem autorstwa Anthony’ego McCartena. • Czas mroku to opowieść o roku 1940. Wojna pustoszy Europę, nikt nie może czuć się bezpieczny. W tych trudnych czasach na czele rządu powinien stać ktoś zdecydowany, odważny, porywający tłumy. Nie jest to jednak łatwe wybrać kogoś takiego – obawy, uprzedzenia, chęć utrzymania władzy sprawiają, że trudno poprzeć kogoś, komu można by było ufać i oddać mu los kraju w ręce. • Postacią, którą opisano w książce, jest Winston Churchill. Postać kontrowersyjna, niezbyt lubiana wśród kolegów polityków, z własnym zdaniem i przyzwyczajeniami, które nazywano często dziwactwami. Bezkompromisowy, odważny, ale też zupełnie inny niż koledzy po fachu. To postać, która mogła albo pogrążyć kraj, albo go uratować. • Autor biografii skupia się na wycinku historii, ale nie zapomina o przeszłości. Pokrótce przedstawia się dzieciństwo i młodość Churchilla, dając tym samym obraz jego osoby. Dowiadujemy się nieco o jego edukacji, o tym, jak poznał żonę, co robił, nim zajął się polityką. Największy jednak nacisk położono na rok 1940 i wydarzenia, które się wtedy rozgrywały. Są dwa plany – ogólniejszy związany z historią Anglii i Europy i szczegółowy dotyczący polityki, rządu, zmian w nim i władzy, która trafia do rąk Churchilla. • Wiele mówi się w książce o zdolnościach oratorskich premiera. Był znany z płomiennych mów, które porywały ludzi, dawały nadzieję i otwierały oczy na pewne sprawy. Autor książki przytacza nie tylko fakty historyczne, lecz także fragmenty przemówień, listów, rozmów, które mają pokazać, jak oceniano Churchilla i czasy, w jakich przyszło mu żyć. • Czas mroku to pozycja, która doskonale pokazuje postać Winstona Churchilla. Na pewno spodoba się nie tylko czytelnikom zainteresowanym premierem i jego życiem, lecz także tym, którzy lubią historię i politykę. Szczegółowa, bardzo bogata w treść pozycja zainteresuje osoby, które chcą dowiedzieć się czegoś o II wojnie światowej i samym Churchillu. Dla tych, którzy nie pałają miłością do historii, może okazać się żmudna i trudna, nużąca. Nie polecam osobom, które nie przepadają za biografiami. Jeśli jednak jesteście fanami tego typu opowieści, zdradzających szczegóły z życia znanej osoby, warto sięgnąć po tę książkę.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo