• Barbara Nocoń – członkini Dyskusyjnego Klubu Książki przy PiMBP w Olkuszu: Najnowsza powieść Umberto Eco „Cmentarz w Pradze” przedstawia bohatera Simone Simonini, który prowadzi nas przez salony karbonariuszy, Masonów oraz jezuitów. Postać ta nie czuje przynależności do żadnego narodu, jest Włochem z Turynu, ale nie chce się do tego przyznać, nie znosi Niemców, niechętny do Francuzów wśród których żyje, nienawidzi kobiet, gardzi Klerem, a za zło całego świata obwinia Żydów. • Dobrze napisana książka o nastrojach społecznych w Europie XIX wieku, jest w niej historia sensacyjna o fałszerzu, szpiegu, mordercy w jednym oraz przypowieść o duchowości chrześcijańskiej z zestawioną duchowością żydowską. • Simonini utwierdza, że Żydzi za wszelką cenę chcą rządzić światem. Jego powikłana biografia uosabia wiele lęków, rozmyślań i poglądów ludzi odpowiedzialnych za życie Europy w XIX wieku. • Trudne wydarzenia opisane w książce musiały być czytane w odstępach czasu, ale warto przeczytać wybitnego autora symbolicznych „Protokołów Mędrców Syjonu”.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo