• Chyba nie będzie przesadą sformułowanie, że oto jest powieść, która stworzyła ikonę, bo Harlan Coben z pewnością jest prawdziwą ikoną współczesnego thrillera; mało który autor tak długo utrzymuje swoją pozycję bestsellerowego pisarza, który regularnie wypuszcza kolejne mrożące krew w żyłach i przyprawiające o palpitacje mroczne kryminały, które stale trafiają w zestawienia najchętniej czytanych książek. Co prawda jego pierwszą powieścią było „Bez skrupułów”, ale to właśnie od „Nie mów nikomu” zaczęła się jego wielka międzynarodowa kariera. I nawet dziś, 22 lata od premiery, ciężko się dziwić, że tą powieścią tak zawładnął wyobraźniami czytelników na całym świecie. Doktor Beck ledwo co pozbierał się po tym, gdy osiem lat temu zginęła jego ukochana, gdy dowiaduje się, że być może ona wciąż żyje. Tajemnicze maile pozwalają mu w to uwierzyć. Postanawia rzucić wszystko na jedną kartę i spróbować dotrzeć do prawdy: Czy jego żona naprawdę żyje? Co w takim razie wydarzyło się nad jeziorem, osiem lat temu? Czy mogła paść ofiarą spisku, z którym nie miała nic wspólnego? „Nie mów nikomu” to absolutnie nieodkładalna książka, od której nie sposób się oderwać i której zakończenia nie da się przewidzieć.
  • Super się czyta. Warta polecenia!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo