• Chciałam Państwu zaprezentować doskonałą książkę dotyczą rodziny Kasprowiczów. Jan Kasprowicz, wybitny poeta, dramaturg, tłumacz, ostatnie lata życia spędził z trzecią żoną w swojej drewnianej willi „Harenda” w Zakopanem. Właśnie ta ostatnia towarzyszka życia, Marusia z Buninów Kasprowiczowa, jest autorką pierwszej, polecanej przeze mnie książki pt. „Dziennik”. • „Dziennik” to intymne wspomnienia Marusi, głównie z okresu małżeństwa z Janem, ale nie tylko, ponieważ niektóre wydania zawierają zapiski od 1910 aż do 1933 r. W 2001 r. Wydawnictwo Twój Styl wydało „Spadające księżyce” – wybór z tych pamiętników. Marusia nie ukrywa niczego przed czytelnikiem, znajdziemy opis codziennego życia młodej mężatki, troski, radości, ciężar obowiązku prowadzenia domu i stworzenia warunków do pracy poecie, ale i bunt wobec męża, kolejno rozpacz po śmierci Jana a potem pielęgnowanie jego pamięci, do końca życia prowadzenie „żywego” muzeum. Nie ukrywa także swego, jak na owe czasy trochę odważnego trybu życia. Ta swoista spowiedź ukazała się pierwszy raz w 1932 r. i wywołała w środowisku „burzę”. • Joanna Muniak • Biblioteka Kraków
    +2 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo