• Pierwszy raz tę książkę czytali mi rodzice, kiedy jeszcze nie umiałem czytać. Od tego czasu przeczytałem już wszystkie książki Astrid Lindgren. Są to fascynujące historie o dzieciach dla dzieci. Książkę Dzieci z Bullerbyn czytałem do tej pory pięć razy. Czytanie o przygodach dzieci z Bullerbyn jest dla mnie nadal dużą przyjemnością. Główny bohater jest w moim wieku. Wszyscy bohaterowie tworzą razem wyjątkową paczkę do której chciałbym należeć i robić z nimi zabawne rzeczy. Gorąco polecam tę książkę i zapewniam Was, że będziecie do niej wracać.
    +6 trafna
  • Świetna książka, którą bardzo dobrze zapamiętałam z dzieciństwa, gdyż była to jedna z moich ulubionych. Zabawne przygody kilku dzieci z Bullerbyn, które autorka w wspaniały sposób uwieczniła na kartkach powieści. Kolejny raz już nie zawiodłam się na książkach tej autorki, za każdym razem jej książki są pełne radości i pozytywnego myślenia, że człowiek jest w stanie zapomnieć o całym życiu i zapaść w otchłań lektury. Przyjemna książka na smutne wieczory.
    +2 wyrafinowana
  • Jedna z najp­iękn­iejs­zych­ książek mojego dzieciństwa. Wychowałam się na "Dzieciach z Bullerbyn", a teraz wychowuje się na tej książce kolejne pokolenie w mojej rodzinie. Jeśli ktoś jeszcze nie zna przygód Lisy, Lassego, Bossego, Anny, Britty i Ollego, powinien bezzwłocznie sięgnąć po tę wspaniałą powieść dla dzieci - bez względu na wiek :)
    +2 wyrafinowana
  • najlepsza książka dla 3 klasistów daj im miesiąc na przeczytanie albo na ferie zimowe to przeczytają.
  • Moja ulubiona książka z dziecinstwa
  • Jedna z najbardziej nielubianych lektur w dzieciństwie. Jak ja nieznosiłam tych dzieciaków ! :)
  • Swietna książka z czasów dziecinstwa. Jedna z nielicznych ktore sie pamieta mimo uplywajacego czasu. Polecam
  • Książka którą czytałam razem z mamą. Dobrze zapamiętana lektura z 2 klasy. Opowieść o przyjaciołach. O szkole i innych czasacniż teraz.
  • Książka mojego dzieciństwa nadal aktualna, moje córki są zachwycone :)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo