• Wzrusza, chwyta za serce, uczy… Taka jest właśnie „Troska”. To bardzo ambitna, inteligentna, nieco przygnębiająca, ale bardzo mądra powieść dla młodzieży. Jej bohaterami są Marty i Daisy, którzy udają przez całe swoje życie. Okazuje się jednak, że prócz udawania łączy ich ze sobą zacznie więcej… Marty ma chorą psychicznie mamę, która z dnia na dzień traci kontakt z otaczającą ją rzeczywistością. Marty troszczy się o nią, ale też stara się nie okazywać, że coś jest nie w porządku. Na wszelkie sposoby próbuje wyprzeć ze swej świadomości fakt o nieuleczalnej chorobie matki. Z kolei Daisy ma śmiertelnie chorego brata. Wraz z rodzicami sprawuje nad nim opiekę, co nie należy do zadań łatwych. Jednak w odróżnieniu od Marty, Daisy ma pełną świadomość tego, w jakim stanie znajduje się jej bliski. W końcu ścieżki tych dwóch bohaterów los postanawia spleść ze sobą. Młodzi ludzie odnajdują się pomimo przeciwności losu. Dzięki swym troskom znajdują wspólny język. Czy nadal daje, razem będą udawać, że wszystko jest w porządku? A może w swej przyjaźni znajdą „złoty środek”, na częściowe chociażby rozwiązanie swoich problemów?
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo