• Ostatnio zmienił mi się gust książkowy i czytam coraz więcej powieści obyczajowych. Nie ma w tym nic złego – wręcz przeciwnie. Dzięki temu wpadłam na tę świetną książkę, jaką bez wątpienia jest „Poradnik Pozytywnego Myślenia”. • Głównym bohaterem oraz narratorem jest Patrick ‘Pat’ Peoples. Ten trzydziesto-kilku letni mężczyzna, jak sam uważa, pozostaje od ośmiu miesięcy w zamkniętym ośrodku psychiatrycznym, czy raczej „niedobrym miejscu” całkiem bez powodu. Pat myśli jednak pozytywnie i nie rozumie, czemu inni tego nie robią. Sądzi, że jego życie to film, który musi się skończyć szczęśliwym zakończeniem, czyli powrotem do byłej żony Nikki i nie dopuszcza do siebie innej opcji. Musi on jedynie spełnić kilka warunków, czyli robić codziennie setki brzuszków, przysiadów, pompek, czytać więcej książek polecanych przez Nikki, ćwiczyć bycie miłym i dwa razy dziennie łykać kolorowe pastylki. • Prawda, której Pat albo nie potrafi sobie przypomnieć, albo nie chce okazuje się jednak o wiele gorsza. Jego pobyt w złym miejscu był o wiele dłuższy, a rodzina i przyjaciele za wszelką cenę starają się uświadomić mu, że Nikki nigdy do niego nie wróci. Mężczyzna ignoruje ich i wciąż uparcie dąży do swojego celu. • Pewnego dnia, po tym gdy matka zabiera go z ośrodka, by mógł zamieszkać z rodzicami, udaje się na kolację do byłego najlepszego przyjaciela Ronnie’go. Niechętnie, gdyż sądzi, że żona przyjaciela go nienawidzi, zgadza się i poznaje ekspresywną Tiffany - jej siostrę. Kobieta nie sprawia na nim dobrego wrażenia, ale czuć między nimi pewnego rodzaju chemię od samego początku, ponieważ ona również musi chodzić na regularne spotkania do swojej terapeutki. • W wyniku dziwnych okoliczności Pat i Tiffany zaczynają spędzać ze sobą coraz więcej czasu. Matka mężczyzny, jego przyjaciele i sam terapeuta spekulują na temat ich zażyłości, Patricka od dłuższego czasu dręczy piosenka Kenny’ego G, a zakaz zbliżania się niweluje marzenia o spotkaniu z byłą żoną. To wszystko razem wzięte sprawia jednak, że główny bohater zyskuje więcej upartości w swoich dążeniach. • Akcja powieści jest wartka, opisana w teraźniejszości, co sprawia, że czujemy, iż Pat zwraca się bezpośrednio do nas, choć swoje notatki dedykuje dla byłej żony, by w przyszłości wręczyć jej je jako rekompensatę za cały czas spędzony osobno. Czytając wiele razy śmiałam się z ironii losu spotykających postaci, ale też współczułam głównemu bohaterowi, który bez wątpienia jako postać dynamiczna zamienił się w niepoprawnego romantyka (na swoje nieszczęście). • Jak długo Pat przebywał w niedobrym miejscu? Dlaczego się tam dostał? Co z nim, jego żoną i Tiffany? Co takiego wydarzyło się, że mężczyzna wyrzucił to ze swojej pamięci? Czy dotrze do swojego szczęśliwego zakończenia? Odpowiedzi na te i jeszcze więcej pytań udziela nam bestsellerowa książka Matthew Quicka, którą gorąco polecam starszym osobom myślącym, że już nic dobrego ich w życiu nie spotka, młodszym zastanawiającym się wciąż nad swoją piramidą wartości oraz każdemu, kto potrzebuje trochę dawki pozytywnego myślenia.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo