• Miło zachęcona dwiema książeczkami Khoe Le („Beksa”, „Potarganiec”), sięgnęłam po „Szymka brudasa”. I tu, przyznaję, zaskoczył mnie maksymalny przerost formy dydaktycznej nad treścią. • Szymek uwielbiał się bawić, rzecz jasna, najlepiej w kałużach, ale za to nie cierpiał się myć. I oto co się stało – rozmnożyły się na nim gigantyczne zarazki. Chłopcu to wcale nie przeszkadzało, dopóki… nie zobaczył „lokatorów” gołym okiem. Szybkie nogi na nic się nie zdały, bo zarazki ochoczo bawiły się w łapanego :) Dopiero mama uratowała swego synka – po prostu wsadziła go do kąpieli. Niezbyt się to brudaskowi spodobało, ale przemyślał sprawę i obiecał kapać się codziennie ;) • Ilustracje, owszem, bardzo ładne, a bajecznie kolorowe bakterie są niezwykle efektowne. Tak sobie myślę - może to i jest jakiś sposób na małych brudasków… Jedno jest pewne – mój roczny synek, któremu na razie ten prosty przekaz nie jest potrzebny, bo uwielbia codzienną kąpiel, wprost rwie się do tej książeczki i z zachwytem przypatruje się ilustracjom ;)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo