• Powieść barwnie opisuje losy dwóch chińskich dziewcząt żyjących w świecie zdominowanym przez niepodważalne zasady. Obie bohaterki urodziły się w tym samym dniu w Roku Konia - miały wiele cech wspólnych, więc postanowiono je ze sobą złączyć na całe życie. Związek taki nazywał się laotong, i był równie istotny jak małżeństwo z odpowiednim mężczyzną. Był aktem najwyższego ślubu miłości, przyjaźni i wierności, jaki mogły sobie złożyć kobiety, a duchowa więź, jaką nawiązywały, stanowić miała sens ich, skrępowanego niczym stopy, życia. • Książkę czyta się jednym tchem. Egzotyczny i mało znany dla nas świat fascynuje, ale jednocześnie zatrważa. Przyzwyczajone do samodzielności i wolności, nie wyobrażamy sobie życia w tak ścisłych okowach zakazów i nakazów. Barwny i piękny język sprawia, że czytający ma wrażenie bezpośredniego udziału w życiu bohaterek. Gorąco polecam! am • Książka dostępna we wszystkich filiach ŚBP.
    +6 trafna
  • Kwiat śniegu w bardzo dokładny sposób opisuje kulturę Chin. To z tej książki dowiedziałam się jaki ciężki żywot mają tamtejsi mieszkańcy • a w szczególności dziewczynki. Aby panienka została wydana dobrze za mąż musiał mieć małe stopy, zanim jednak do tego doszło już od dziecka miały wyłamywane palce, krępowane stopy bandażami i ciasnymi butami. Wiele • z nich ciężko to przechodziła gdyż wdawało się zakażenie. • Tamtejsze rodziny mogły mieć tylko jedno dziecko legalnie zarejestrowane i uczęszczające do szkoły przyczyną był przeludnienie • w kraju. • Dziewczynki poza związkiem małżeńskim z mężczyzną łączone były • w związek z inną dziewczynką na zasadzie daty urodzenia i innych podobieństw. Często związki te były silniejsze emocjonalnie niż związki małżeńskie. • Straszne jest to, iż kobiety w tamtym kraju są zdominowane prze obowiązujące ich prawa, często nie wiedzą, że w innych krajach jest równouprawnienie. Poddają się narzucanym regułą i często przez to cerpią
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo