• Z takich reportaży warto wyciągnąć wnioski jakie są konsekwencje nadużywania alkoholu, zażywania narkotyków i godzenia się na przemoc. • Zupełnie inna sprawa jest z ofiarami przemocy bez nałogów, a inna z takimi, które razem ze swoimi sprawcami piły wódkę i brały narkotyki. • Ofiary przemocy bez nałogów cierpią z powodu przemocy i nie mogą liczyć na pomoc państwową. Należy im się współczucie. Nawet jak swoim sprawcom zadają cios nożem w afekcie albo samoobronie, to nie wymagają resocjalizacji, tylko samej terapii dla ofiar przemocy w warunkach wolnościowych. • Natomiast dla ofiar przemocy, które razem ze swoimi sprawcami piły wódkę i brały narkotyki oraz godzą się na przemoc kończy się zabójstwem w amoku alkoholowym albo narkotykowym oraz wyrokiem od 8 do 15 lat. • Zamierzam przeczytać tą książkę, żeby wyciągnąć wnioski, jaka jest szansa takich ofiar przemocy na wyjście z nałogu i resocjalizację.
  • Jedynie kilka procent osadzonych w polskich więzieniach to kobiety (ok. 3%). Ze statystyk wynika, że większość kar orzekanych jest w związku z przestępstwami przeciwko zdrowiu i życiu - co 10 osadzony za zabójstwo jest kobietą. Skąd bierze się ten, wyższy niż wynikałoby z ogólnej proporcji, udział kobiet w tym waśnie rodzaju przestępstw? Albo raczej: dlaczego ofiara staje się sprawcą? Za opisanymi w reportażu historiami stoi przemoc domowa, często była ona obecna już w domu rodzinnym skazanych kobiet. Jest to wnikliwa analiza przyczyn, które doprowadziły bohaterki reportażu do zbrodni, a także wartościowy rys psychologiczny ofiar przemocy domowej. "Ta książka to głos oddany kobietom, które głosu nigdy nie miały"... Mocny i rzetelny reportaż. Inspirująca pozycja dla osób chcących zająć się tematem od strony naukowej.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo