• Dawno żadna seria z młodzieżowej fantastyki tak mnie nie wciągnęła. Wręcz mogę chyba uznać, że to pierwszy cykl od czasów mojego gimnazjum, który w jakiś sposób budzi we mnie podobne uczucia co Harry Potter. Mamy tu wciągającą akcję, tajemnice, szkolny magiczny ekspres a przede wszystkim dobrze opisaną fabułę, która nie jest jedynie wielkim chaosem przypadkowo dziejących się rzeczy, jak to ma niestety miejsce w serii „Nevermoore”. Do tej pory wyszły w Polsce jedynie dwie pierwsze części serii, jednak już z niec­ierp­liwo­ścią­ czekam na kolejne! 8,5/10 dla każdego z tomów. • I) W pierwszej części poznajemy Flynn- trzynastolatkę, której przed rokiem zaginął starszy brat. Od tej pory dziewczynka spędza wieczory na opuszczonym dworcu rozmyślając o swojej stracie i uciekając od sytuacji w domu, gdzie nie dzieje się najlepiej. Jedyna rzecz jaka utrzymuje nadzieję Flynn na odnalezienie brata to pocztówka z wizerunkiem pociągu, którą Jonte przysłał do domu już po zniknięciu. Pewnego razu dziewczynka zauważa nadjeżdżający pociąg, mimo, że peron już dawno został wyłączony z użytku. Rozpoznając maszynę z pocztówki Flynn postanawia „na gapę” wsiąść do ekspresu rozpoczynając tym samym nie tylko swoją podróż do świata magii, ale także krętą ścieżkę poszukiwań zaginionego Jonte’go.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo