• To powieść o traumatycznych wspomnieniach z dzieciństwa i młodych lat, które mają znaczący wpływ na dorosłe życie. • To też powieść o dwulicowej przyjaźni, psychologicznej grze prowadzonej przez jedną z bohaterek - Nataszę. • Druga bohaterka Dorota chce ukryć, wstydliwe jej zdaniem, tajemnice z przeszłości myśląc, że nie ujrzą one " światła dziennego", ale powrót po 12 latach przyjaciółki, prawie siostry kiedyś, choć początkowo cieszy, to później jest dla niej największą tragedią. • Czy Natasza zajmie "przestrzeń" w ułożonym życiu Doroty / nastoletnia córka, przystojny narzeczony, dostatni dom/ ? Czy ta przyjaźń, nawet kiedyś, na pewno była bez rysy? Przeczytajcie. • Jest to doskonała, kolejna powieść autorki, która potrafi zaskoczyć czytelnika i wydarzeniami, których nie da się przewidzieć, i zakończeniem, które często zaskakuje. • Tak jest też i w tej powieści obyczajowej, pełnej fabularnego napięcia, bohaterów o oryginalnej i skomplikowanej osobowości, wywołującej emocje i uczucia. • Z niecierpliwością czekam na kolejne książki autorki, zapewne tak samo realistyczne, bez idealizowania toczących się wydarzeń fabularnych , • UWAGA! Książka tak świetna, wciągająca, że trudno się od niej oderwać.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo